Karadeniz şivesi, Türkiye'nin Karadeniz bölgesinde konuşulan ve bölgeyle özdeşleşmiş bir şive olarak bilinir. Bu şiveye ait kelimeler, dil bilimciler tarafından Doğu Lazca veya Karadeniz Türkçesi olarak adlandırılır.
Karadeniz şivesinde bazı kelimelerin söyleyişleri ve anlamları diğer Türk lehçelerinden farklılık gösterir. Örneğin "ben" yerine "men", "gel" yerine "go" gibi kullanımlar görülür. Ayrıca bazı sözcüklerin kelime başındaki "s" sesi "ş" olarak söylenir. Örneğin "sevmek" yerine "şevmek", "söylemek" yerine "şöylemek" gibi.
Karadeniz şivesinde ayrıca bazı özel sözcükler de bulunur. Örneğin "tava" yerine "saç", "pişirmek" yerine "tutmaçlamak", "küçük" yerine "maza" gibi. Bu sözcükler bölge insanları tarafından günlük yaşamda yaygın bir şekilde kullanılır.
Karadeniz şivesi, genellikle folklorik, içten ve samimi bir ifade özelliği taşır. Bölge halkı arasındaki iletişimde kullanılan bu şive, aidiyet duygusunu ve dayanışmayı güçlendiren bir unsurdur. Aynı zamanda Karadeniz'e özgü edebi eserlerde, şiirlerde ve şarkılarda da sıklıkla bu şiveye rastlanır.
Ancak son yıllarda modernleşme ve iletişim teknolojilerinin etkisiyle Karadeniz şivesi kullanımı azalmış ve standart Türkçe'nin daha yaygın hale gelmesiyle bazı kelimeler unutulmaya yüz tutmuştur. Bu nedenle Karadeniz şivesi, daha çok yaşlı nesiller arasında korunmaktadır.
Ne Demek sitesindeki bilgiler kullanıcılar vasıtasıyla veya otomatik oluşturulmuştur. Buradaki bilgilerin doğru olduğu garanti edilmez. Düzeltilmesi gereken bilgi olduğunu düşünüyorsanız bizimle iletişime geçiniz. Her türlü görüş, destek ve önerileriniz için iletisim@nedemek.page